De Reünie

Hey thuisfront,

Het is weer even geleden – een blog van Amanda in jullie mailbox- maar vanavond heb ik er eindelijk even tijd voor vrij gemaakt! Sorry, het hele warme weer zorgt ervoor dat ik nét iets minder graag achter mijn laptop kruip om een blog te schrijven. Het is ook niet uit te houden op mijn kamertje met deze extreem warme temperaturen. Vandaag was het 42 graden! Gelukkig hadden we een dagje vrij van het werk (omdat het op het werk ook niet uit te houden is met 42 graden en geen airconditioning) waardoor ik de kans had om de verkoeling op te zoeken aan het zwembad. Het zwembad is 20 minuten lopen vanaf mijn huis en toen ik daar was, was ik ook wel gelijk toe aan een frisse duik! Daarna een bedje gehuurd, handdoekje uitgegooid, zonnebril op, boekje erbij gepakt, flesje drinken naast mij, af en toe een duik in het frisse water en genieten maar :) Ik ben net thuis en dacht nu is het wel eens tijd om een blog te schrijven. Aangezien het alweer bijna 3 weken geleden is dat ik mijn laatste blog heb geschreven, is het tijd om mijn geheugen op te frissen aan de hand van foto’s die ik heb gemaakt tijdens deze dagen. En beetje bij beetje komt er dan weer naar boven wat ik in deze dagen heb gedaan. En dat is een hoop! Ik had namelijk 10 dagen vakantie!

De vakantie begon met heerlijk vertoeven aan en in het zwembad samen met Dora, de vriend van Dora en Zsofia. Af en toe een verfrissende duik na te hebben liggen bakken in de zon, wat kan dat heerlijk zijn! Na me thuis snel opgefrist te hebben was het eindelijk zover: )op naar het vliegveld om Daniël op te halen. Zoals gewoonlijk was ik weer veels te vroeg, maar een boek en een kopje koffie maakte dat wachten een stuk aangenamer. En toen vanachter een pilaar, eh nee geen pilaar, maar daar verscheen wel zijn lachende gezicht en we konden weer aan het gebruikelijke ritje terug naar huis beginnen, spullen droppen en op zoek gaan naar ons avondjekostje ergens in het centrum.

De volgende dag zijn we gaan roeien op de vijver in het Stadspark. Nou ik in een bootje en roeien? Zien jullie het voor jullie? Dat dacht ik al ;) Als ik zeg dat mijn peddel minder goed werkte dan die van Daan geloven jullie mij denk ik niet? Nou en toch was het zo, Daan beaamde het zelfs! Dus ik geef de schuld aan mijn peddel dat we tegen de kant botsten en moesten bukken onder de brug om niet onze hoofden te stoten. Toen we onder de brug vandaan kwamen roeien sloeg daar ook nog eens een groep jongens dit schouwspel vermakelijk gade. Ach, wij hebben weer lol gehad en konden toch maar weer veilig en zonder nat pak ons bootje aanleggen. Applaus!

‘s Avonds hebben Daan en ik genoten van een diner cruise over de Donau. Wat een romantische setting – op een boot, lopend buffet, glaasje wijn en champagne, live music en een geweldig uitzicht. We hebben een foto gekocht als herinnering aan een mooie en romantische boottocht over de Donau.

Maandag zijn we in de loop van de middag met de trein naar Tata gegaan waar mijn ouders en broertjes Ruben en Steven 2 weken op een vakantiepark verbleven. Het was gelukkig een trein met airconditioning en een uurtje later kwamen kwamen Daan en ik dan ook zonder klotsende oksels aan op het station van Tata. Paar minuten later verscheen daar de auto van familie de Laat en na wat welkoms kussen kon de reis naar hun vakantiepark beginnen. Daan en ik vinden het een mooi vakantiepark, mooi uitzicht (hun bungalow stond helemaal bovenop de heuvel) en wat heel fijn is, een openlucht zwembad! We konden allemaal wel wat verkoeling gebruiken dus we hebben maar gelijk onze zwemkleding aangetrokken en zijn in het zwembad geplonsd. Later op de avond zijn we nog naar de receptie gelopen waar een voetbaltafel en een pooltafel staat. Helaas was de pooltafel stuk, maar een potje tafelvoetbal zijn we ook wel voor in :)

De volgende dag zijn we met de auto naar het Tata Meer gereden. Heerlijk op een luchtbedje dobberen op het water, boekje lezen, tennissen, een balletje schoppen, een mooie wandeling maken rondom het meer en bovenal genieten! Na een ochtend en middag luieren aan het Tata Meer zijn we‘s avonds wat gaan eten bij het restaurantje onder aan de heuvel. Toen mijn ouders op bed lagen, hebben Daan en ik het huis vol met slingers en ballonnen gehangen want mijn moeder was de volgende dag jarig!

Die ochtend waren we al vroeg uit de veren met zijn allen. Mama kwam verrast de kamer binnen en Steven had verjaardagsmuziek opgezet! Na een heerlijk ontbijtje en het geven van het cadeau aan moeders stond Boedapest op het programma!

We hadden de trein van 8.15 en waren om 9.15 op het station van Budapest Keleti. Vanuit hier zijn we met de metro verder gereisd naar mijn flatje. Mijn moeder had mijn flat natuurlijk al gezien, maar de rest van de familie nog niet! Na een kleine rondleiding zijn we daarna op pad gegaan – op naar een kop koffie met gebak! Toen mama bij mij op bezoek was in Boedapest met Pasen waren we naar een leuk cafeetje geweest dus we besloten om daar nu weer heen te gaan. Ik herkende het cafeetje van naam en dacht bij het juiste adres te zijn aanbeland. Toen ik naar binnen keek dacht ik wel hmm ik denk dat ze hebben verbouwd want zo zag het er destijds niet uit? Wat bleek-we waren bij hun zuster cafeetje. Was ook leuk! Wel minder keus, maar we hadden allemaal een heerlijk taartje!

Na de koffie en het gebak kon de sightseeing tour beginnen. Allereerst de Gellert Hill . Aangezien ik die al 9 keer heb geklommen (en een 10e keer er vast nog wel inzit, ik bedoel voordat ik wegga wil ik nog 1 keertje die berg op :P) en de temperatuur er niet echt naar was om een berg te gaan beklimmen, zijn Daan en ik op het terras gaan zitten totdat familie de Laat weer beneden was. Goede deal toch?;) Toen familie de Laat de berg weer kwam aflopen hebben we onze weg vervolgd naar Castle Hill-waar een hele fotosessie in de torentjes plaatsvond en een lunch bij het beruchte cafeetje.

Na Castle Hill stond een wandeling over Margit Sziget (= eiland in het Hongaars) op het programma. De groene oase in het hart van Boedapest! Een weetje: Dit eiland werd oorspronkelijk konijneneiland genoemd (Heb alleen op de kinderboerderij een konijn kunnen spotten ). In de Middeleeuwen stonden hier een aantal kloosters, waarvan tegenwoordig nog een aantal ruïnes zichtbaar zijn. Sinds 2 maanden staat er nu een muziek fontein op het eiland. De waterstralen ‘dansen’op de maat van de muziek. Vooral de show om 9 uur‘s avonds is prachtig want dan is de fontein prachtig verlicht.

Na een rondje over het eiland zijn we wat gaan eten bij jawel: restaurant Spinoza! Pa en mijn broertjes moesten natuurlijk ook kennis maken met mijn moeder’s, Daan’s en mijn favoriete restaurant in Boedapest! En zoals ik al wel verwacht had, viel Spinoza ook bij hun in de smaak. Steven was de grappenmaker van het restaurant. De ober lachtte zich een hoedje om hem (en wij ook: P) Nadat we onze buikjes weer gevuld hadden, heb ik nog even de basilica laten zien voordat het weer tijd was om mijn ouders en broertjes naar het treinstation te brengen. Het was een zeer geslaagde dag.

De dag hierna zijn Daan en ik een fiets gaan huren! Het was bewolkt, dus de ideale dag om een fietstocht te maken. We waren nog maar 10 minuten onderweg toen we opeens een knal hoorden. Waar we al bang voor waren was werkelijkheid geworden. Daan’s fiets had een lekke band. Balen Bale, maar wat een ‘timing’ als je het zo kunt noemen. 10 meter van ons vandaan bevond zich een bike service. Joepie Jeeej! Voor 8 euro kon hij er wel even een nieuwe band opleggen. Blij dat we waren dat we niet helemaal terug hoefden te lopen stemden we daar mee in  Het karweitje was zo gepiept – daar stonden we van te kijken. Dat had die man vaker gedaan :P Toen alles weer koek en ei was, konden we onze fietstocht weer voortzetten :) We zijn langs de Donau gefietst, tot aan Lágymányosi híd. Ik had van Dora de tip gekregen om naar Kopazi Gát te gaan (altijd leuk om ergens naar toe te gaan in Boedapest wat je nog niet hebt gezien) wat langs deze brug ligt ( híd is brug in het Hongaars). Kopazi Gát is een gezellig recreatie gebied. Je kunt hier wandelen, fietsen, zonnen, pootjebaden, hardlopen, en een drankje doen in éen van de gezellige, leuk ingerichte restaurantjes en cafeetjes.

Na wat gedronken te hebben, zetten wij onze fietstocht weer voort. We stopten dit keer even bij het shopping center om nieuwe slippers voor Daan te kopen en daarna fietsen we verder naar het eiland waar we een drankje deden bij Holdudvar. Toen keek ik nog eens goed op het formulier hoe laat we de fietsen terug moesten brengen – 19.00 uur. Okee 19.00 uur. 19.00 uur???? Ik keek op mijn mobiel hoe laat het was en zag dat het 18.55 was! Nou was het geen probleem geweest als het maar 5 minuten fietsen was, maar dat was helaas niet zo. Gelukkig ken ik Boedapest op mijn duimpje en kon de race door Boedapest beginnen. We deden wel veilig aan hoor – in een stad als Boedapest is fietsen een gevaar voor eigen leven :P Om 19.20 kwamen we veilig aan bij de pub waar we de fietsen hadden gehuurd. Ik vertelde het verhaal van de klapband en het was geen probleem dat we iets te laat waren. Pff gelukkig maar :)

Na wat gegeten te hebben zijn we weer terug naar het eiland gegaan en daar hebben we genoten van de fontein show en de muziek. Nummers die onder andere worden gespeeld zijn Let me Down Slow van the Rolling Stones en It’s time to say goodbye van Andrea Borcelli. Prachtige nummers vind ik :)

De volgende dag zijn we naar het Velence meer gegaan want het zou die dag weer 39 graden worden dus wij dachten laten we maar wat verkoeling opzoeken. Aangekomen op het station wisten we niet welke kant we op moesten. Maar yes daar liep een mevrouw met een parasol. Zou die heel toevallig naar het meer gaan? Mevrouw, Ik zie dat u een parasol bij heeft, u gaat vast naar het meer? Ja klopt, maar we hebben geen idee hoe we moeten lopen zegt meneer die er naast loopt. Ahaa, wij ook niet :P Uiteindelijk zijn we er gekomen hoor ;)

Het was wel 1,5 kilometer lopen en toen we aankwamen had ik verwacht dat we wel ergens in de schaduw konden zitten. Maar helaas pindakaas. Het was een mooi meer, maar wat jammer is, is dat er zoveel riet aan de zijkant is waardoor heel het uitzicht wordt ontnomen. Goed, geen plek in de schaduw dus. Dan maar gelijk een plons in het water om wat af te koelen. Daan bleef nog even liggen. Ik zag een trapje in het riet en liep daarheen. In het riet zag ik al kikkers en andere beesten springen. Heel fijn dacht ik. Maar ik had het zo warm dat ik dacht, okee Amanda niet aan denken, doe maar net of die beesten er niet zijn. Ik loop het trapje af en dacht dat ik bij de laatste tree was (dat was ook zo) maar als je daar afstapt, knal je heel hard met je been tegen een blok aan wat doodleuk voor het trapje ligt. Tranen sprongen in mijn ogen van de pijn. Snel een duik genomen en weer terug gelopen naar het trapje. Dit keer was ik bewust van het beton blok dat ergens in het water moest liggen voor het trapje. Maar toch knalde ik er weer met mijn been tegen aan. AU! Weer terug op de handdoek vertelde ik het verhaal aan Daan. Ben ik nu echt zo blond of zou iedereen hier last van hebben? Daan was verstandig en ging dit niet uit proberen om te kijken of ik blond was of dat iedereen zijn hoofd eh zijn been daar aan zou stoten. Nee Daan ging er niet via het riet in, maar via het strand een eindje verderop. Hmm dacht ik, dat is inderdaad een stuk slimmer. Maar ook dat was geen strak plan. Het lag daar namelijk vol met steentjes (LEES rotsblokken) waar je eerst over moest stappen en als je dan in het water was lagen daar ook gewoon stenen op de grond waar je je voeten aan openhaalde. Geen pretje dus!

Drie maal is scheepsrecht. Ik ging met mijn slippers aan het water in! Ik stootte en mijn been niet, en had geen last van zere voeten!
Zo hebben we een paar uurtjes doorgebracht aan het meer en toen hadden we het wel gezien. We hadden bij het station het centrum aangegeven zien staan en dachten laten we nog even het centrum inlopen. Het centrum bleek een teleurstelling- dit bleek namelijk maar 1 straat te zijn tussen 2 rotondes in.

We zijn de trein weer ingestapt en hebben aan 2 oude mevrouwtjes gevraagd of we toevallig op de weg terug naar Boedapest een interessant plaatsje tegen zouden komen. Deze mevrouwtjes konden geen Engels dus kwebbelden er op los in het Hongaars en lachten heel de tijd vriendelijk naar ons. Daar verstonden wij dus niets van :P Toen kwam de conducteur. Wij gingen snel de trein uit (wees maar niet bang, wij zijn niet rebels, Daan en ik hadden gewoon een kaartje gekocht). Het probleem was, als we nu ons kaartje lieten ondertekenen, wisten we niet zeker of we daarna nog ergens uit konden stappen en daarna onze reis weer konden vervolgen naar Boedapest. Wij liepen dus snel de trein uit en stapten ergens achterin weer in. Daar zagen wij een man zitten die een Engels boek aan het lezen was. We stelden aan hem dezelfde vraag en stapten even later bij het genoemde station uit. Toen we voorbij de trein liepen, klopten daar 2 mevrouwtjes op het raam, zwaaiend en lachend. Jawel, daar waren die 2 leuke oude mevrouwtjes weer! Wij zwaaiden terug, daaaagg mevrouwtjes!

Nu stelde deze stad eigenlijk ook niet zo heel veel voor dus we hebben een ijskoffie gehaald bij de Mac en zijn daarna weer richting de trein gelopen, weer op naar Boedapest, de bruisende stad en waar wel veel te doen is :) We hebben wat gegeten bij Castro Bistro en zijn daarna nog wat gaan drinken bij ruïne pub Fogas.

De volgende ochtend waren we weer vroeg uit de veren- we gingen weer 2 daagjes bij mijn ouders en broertjes op het vakantiepark doorbrengen. De zaterdag bestond uit luieren aan het zwembad en de zondag uit luieren aan het Tata meer :) Verder zijn we ook nog naar de Hill top gelopen – je loopt dan langs wijngaarden, dit gebied is prachtig! Wij hadden een heerlijk kopje koffie in het restaurantje op deze heuvel in het vooruitzicht, maar dit ging helaas aan onze neus voorbij omdat er een bruiloftsfeest was.

‘s Avonds zijn Daan en ik weer met de trein terug gegaan. Moe dat we waren, kropen we al snel onder de wol om de volgende dag weer fris en fruitig naast ons bed te staan. Vandaag stond ‘met lijn 60 naar de heuvels van Boeda op het programma’. Het duurde even voordat we lijn 60 hadden gevonden, maar uiteindelijk zijn we er gekomen en hebben we kunnen genieten van de groene longen van de stad

Om 6 uur hadden we met Els en Vincent afgesproken (die waren een paar daagjes in Boedapest). We zijn wat gaan eten bij jawel Spinoza! Ik weet niet hoe vaak ik er nu al ben geweest, maar mijn schatting is 15 keer. Na weer heerlijk te hebben gegeten heb ik ze het ruïne bar concept laten zien. Szimpla is natuurlijk de nummer 1 dus daar zijn we als eerste naartoe geweest. Was super! Vervolgens heb ik ze bij de volgende ruïne bar Fogas kennis laten maken met het Hongaarse drankje Palinka! Zoals Dennis Storm het verwoordde in 3 op Reis: de allersmerigste tequila die je ooit hebt geproefd en dan na 5 seconden denk je ah het is weg en dan na 7 seconden zit die in ergens in je maag en denkt die nee ik wil toch naar buiten en komt die omhoog brrrr , smerig. Haha, tja ik moet zeggen ik vind het niet smerig, ook niet heel erg lekker mja je moet als je in Hongarije bent natuurlijk wel HET drankje van Hongarije geprobeerd hebben, is het niet?

Dinsdag 30 juli was de laatste dag alweer van de vakantie. Mijn ouders en broertjes kwamen ‘sochtends al vroeg aan op het station. Daan en ik zijn hun op gaan halen en hebben een kopje koffie met ze gedronken en we hebben ze het Parlement laten zien. Daarna ben ik Daan naar het vliegveld gaan brengen – afscheid nemen is nooit leuk, maar gelukkig zien we elkaar weer snel!

Nadat ik daan had afgezet ben ik mijn ouders en broertjes weer op gaan zoeken. Die waren op de Castle Hill – Ik was net op tijd om ook aan te kunnen schuiven voor de lunch :) Hierna heb ik ze nog het Stadsplein laten zien, de ruïne pub Szimpla (nu hebben ze ook een idee wat een ruïne pub is en waar ik heenga voor een drankje met vrienden) en zijn we weer uiteten geweest bij Spinoza. We zorgden ervoor dat we om 9 uur op het eiland waren om naar de Fontein show te kunnen kijken! Na de fontein show hebben we snel de tram en de metro gepakt naar het treinstation en waren mijn ouders en broertjes nog op tijd voor de trein.
Ik houd het voor vandaag maar hierbij – wat ik het afgelopen weekend heb gedaan lezen jullie in mijn volgende blog ;)

Liefs,